Neslihan Sezer

Herkese merhabalar.

Bugün sizlere başlatmış olduğum bir değişiklikten bahsetmek istiyorum. Yeni başladım, o yüzden şöyle çok iyi böyle çok iyi diyerek övemem ama psikolojik açıdan iyi geldiğini rahatlıkla dile getirebilirim.

Başlattığım uygulamanın adı Challange Duvarı. Peki, nedir bu uygulama? Kendime uzun zamandır yapmak istediğim ve bir türlü sürekliliğini sağlayamadığım alışkanlıklarımın listesini çıkardım ve arasından 3 tanesini (siz kendi hayat akışınıza göre sayılarını değiştirebilirsiniz) seçtim. Hemen bir A4 kağıdına kareler oluşturarak rastgele hedef gün sayısı belirlemiş oldum. Bu çizdiğim karelere göre bazı hedefe 54 de gelmiş olduğu oldu, bazılarına 48. Tamamen rastgele bir şekilde o hedefin alışkanlığa dönüşmesi için kendime verdiğim gün sayısı belirlenmiş oldu böylece. Bu şekilde hem hedeflerimi görselleştirmiş oldum hem de bir adım atmış oldum. Çünkü arka tarafta beynim sürekli onları düşünmeme sebep oluyordu. Örneğin; çok uzun zamandır saat 5’te kalkmayı hedefliyorum ancak bir türlü başaramadım. Kaçta yatarsam yatayım en dinç 6-6 buçuk arasında kalkabiliyordum ve ben o 5 hedefini tutturamadığım için sabahları pişmanlık hisleriyle dolu uyanıyordum. Of yine kalkamadın Nesli, yine başaramadın Nesli, alarmı erteleyip yattın Nesli gibi şeyler söyleyerek aslında kendimi demotive etmiş oluyordum. Dolayısıyla, yine de erken kalkmış bir şeyler başarabilecek, hedeflerimi gerçekleştirebilecek bir sürem varken o anları elimin tersiyle itmiş oluyordum böylece. O kötü hisle uyanmak daha doğrusu uyanmanıza neden olmak inanın ki günün geri kalanını da etkiliyordu ve yaptığım hiçbir işte başarmış olma hazzını yaşayamıyordum. Gün sonunu kendimi, şöyle cümleler kurarak tamamlarken buldum: “Yine bir gün bitti ve sen hiçbir şey başaramadın.”

İnanın, size başkasından gelen negatif cümleler ne kadar etkiliyorsa moralinizi, kendinizden gelen negatif cümleler daha fazla etkiliyor. Çünkü artık siz kendinizden vazgeçmişsiniz. Bir umudunuz kalmamış geleceğe dair. Bir günde geçti, gitti. Diğer gün de aynı geçecek gibi ifadeler daha da dibe götürecek sizi. Toparlanmak için şu tatile ihtiyacım var, şu diziye ihtiyacım var şu ıvır zıvırı yapmaya ihtiyacım var gibi farklı ihtiyaç sözleriyle dolup taşacak etrafınız ve siz o umuda sarılacaksınız. Bir bakmışsınız onlar da sizi 0 noktasından ileriye taşımıyor. Yine aynı hiçbir şeysizlik, yine aynı tembellik, yine aynı olumsuz duygular. Size gereken şey inanç. Onu da başkasından beklemeyin. Kendi kendinize de yetebilmeniz lazım ki ayaklanıp üretebilmeye başlayın. O nedenle bu projenin adını challange duvarı koydum. Hiçbir şey kolay değil. Kendi kendinin elini tutup kaldırmak daha da zor. Ama bunu başarabilirsiniz. Kafanızdaki o bariyerleri kaldırdığınız sürece, eli karşıdan ya da etraftan beklemediğiniz sürece her şeyi yapabilirsiniz. O yüzden haydi, challange duvarını üretmeye!

Alın bir boş kağıt.

Yazın üzerine hedeflerinizi.

10 tane 20 tane 30 tane. Hiç önemli değil. Yanlarına da gerçekleştirmek için ne kadar süreye ihtiyacınız var onları yazın ama burada iyice gaza gelip 1 senelik projeyi 2 aya çekeyim demeyin. Özellikle sadece bu projeye odaklanmayacaksanız. Birden fazla şeyi yaparken onu gerçekleştirememek sizi 0 noktasına geri taşıyacaktır. O nedenle dürüst bir şekilde koyun hedeflerinizi. Günde sadece 2 saat boş vaktiniz varsa nasıl 3 saat yapabilirim ve o 3 saati nasıl doldurabilirim şeklinde sorularla ilerlerseniz, kendi vitesinizi birden 5’e almayacak yavaş yavaş arttıracaksınız demektir. Ben size güveniyorum, siz de kendinize güvenin.

Başlamak isterseniz, Challange Duvarı resimlerinizi bekliyorum.

Hedefleri kağıtlara yaz. Arasından 3 tanesini seç.  Kağıdı karelere böl ve bir duvara alt alta yapıştır. İşte orası, sizin artık challange duvarınız. Başla ve yaptığın gün için çarpı at üstüne. Yeni bir alışkanlık kazanmak için de güzel bir yöntem bence.

Hayatı üretken yaşamak önemli. Üretken yaşamak için de geç değil. Başlamak için hele hiç geç değil. Sizlere güveniyorum. Yeni bir yolumuz olsun. Ve o yol hep çarpılarla dolsun.

Sevgilerimle…