Neslihan Sezer

Herkese merhaba.

Belki klasik olacak ama uzun süredir buralara uğrayamadığımdan bahsedecektim biraz sizlere. Epey uzun bir süre tabi bu. En son yayınladığım yazımı 1 Mart’ta yazdığımı ben de az önce öğrendim. 2 aydır bugün yazmalıyım, bugün yazmalıyım diye diye ertelediğim blog hayatıma neyseki bugün devam edebiliyorum.

Uzun süredir aklıma takılan bir konu var. Bu konu da keşfettiğim bir müzik sayesinde buralara yazmamı sağladı. Bugünkü konumuz: Ekip Olmak. Ben bu konuyu keşfettiğim müzik ile bağdaştırarak ele almak istiyorum aslında: Ludovico Einaudi – Experience. Belki daha önce tanışmış olanlar vardır, zaten bir kere dinlediğinizde bağımlısı olabiliyorsunuz 🙂

Bu müzikle tanıştığımda, bilgisayarımın başında projelerimi bitirmek için uğraşıyordum. Müziğin tınısı, ahengi beni sardığında projeyi bıraktım ve videoyu en başa sarıp izlemeye başladım. Herkes sırası geldiğinde o ritmi güzelleştirmek adına çalışıyordu. Bunları ayrı ayrı dinlediğimi düşündüm. Evet, hepsi kendi başına çalındığında güzel bir ton elde edilebilirdi ancak bu müziğin güzel olmasını sağlayan da ritimli ve dengeli bir şekilde çalışmaktı. Dengeli bir ekip çalışmasının güzel bir ürünüydü bu müzik. Eğer kemanist ya da piyanist farklı bir anda çalmak isteseydiler belki de bu ürün ortaya çıkmayacaktı. Ekip olmak, olabilmek de böyle bir ahenk ve uyumun sonucuydu aslında. Sırası geldiğinde herkes kendi işini sırtladığında, birbirinin yerini almak için değil de birbirini tamamlayıp çok daha farklı bir melodi elde edip birlikte başarmak için çalıştığında güzel bir sonuç alabilmek mümkündü. Oysa şimdi ekip olmanın kavramını, algısını yitirmiş durumdayız. Hep birlikte yapmak yerine ben daha fazla yapmalıyım algısı oluştu her birimizin kafasında. Ve ne yazık ki bu oluşum yüzünden de bencil bir toplum haline geldik. Okuldaki çalışmalardan tutun da kurumsal hayattaki çalışmaların çoğunda bu düşünce yerleşmiş bulunmakta. Daha fazla yap, daha fazla oku, daha fazla şey öğren. Evet, bunlar hepimiz için geçerli bir davranış. Çünkü gelişen toplumda ayakta kalabilmemiz için bizim de sürekli kendimizi yenilememiz gerekli. Ancak ekip kısmında bunu SADECE BEN gelişmeliyim olarak algılamaya başladık. Bunu sadece ben yaparsam yükselebilirim, maaşım artar ya da hocamın gözüne girmeyi başarabilirim olgusuyla maalesef bu hale gelmiş bulunmaktayız. Hepimizin farklı özellikleri var. Hepimiz farklı bir müziğiz ve ahenkli bir şekilde bütünleştiğimizde güzel melodiler elde edebiliriz. Bu melodileri elde edebilmek için de rekabete ihtiyacımız yok. Birlikte pek çok şey yapabiliriz. Sen tek başına bir günde 2 yeni bilgi öğrenebilirsin diyelim. Günde 2 bilgi. Bu oluşumu ekibinle beraber yaptığını düşünsene. Her gün 6 farklı(ya da daha fazla) kişiden 2 yeni bilgi gelişim için taze kalmanı sağlayacaktır. Bencilliğimizi bir kenara bırakma vakti geldi, geçiyor bile. Hep birlikte bunu başarabiliriz. Hadi, yeni melodiler keşfetmeye!