Neslihan Sezer

Bugün kendimle, aslında hepimizin bildiği bir konuda yüzleşme fırsatı yakaladım. Konu: Teknolojiye olan bağımlılığımız… Herkes gibi ben de bir yandan Whatsapp, bir yandan instagram, twitter derken yapacak işlerimin bir kısmını ertelemiş oluyorum. Şunu şunu yapacağım diye planladığım zamanımın çoğunu sosyal medyada harcayabiliyorum. Bunun tabi ki farkındaydım ama saat hesabına vurduğumda harcadığım zamanı görmem, yazacağım yüzleşme konusunu belirledi.

Daha önce hangi uygulamada ne kadar saat gezindiğinizi gösteren uygulama kullandınız mı bilmiyorum, ama benim gibi zamanın göreceliğinden şikayetçiyseniz bir an önce böyle bir uygulamayı indirmenizi tavsiye ederim. Zira bu yakınmayı hep devam ettirebilirsiniz.

Şimdi hikayeme devam etmek istiyorum.

Uygulamayı indirdiğimde karşılaştığım rakamlar benim için oldukça fazlaydı. Bir haftada yaklaşık 52 saat farklı uygulamalarda vakit kaybetmiştim. 2 günden fazla bir zamanı kaybetmişim ki bu sadece 1 haftalık zaman diliminde kaybettiğim süreyi göstermekte.  Bunu yıla vurduğumda yaklaşık 104 günümün sadece telefonumla harcadığım zamanı gösteriyor ki günlerce dizi izlediğim zamanları da dahil edersek bu sürenin 104 günü aşacağından eminim. Koskoca 104 günün en fazla ne kadarını benim için yararlı bir uygulamada geçiriyordum ki?

104 günün bir kısmını maalesef ki kurtaramam ancak bir kısmını kurtarma şansına hala sahibim. Eminim sizin de kurtarılacak günleriniz var. Gelin 2019’u 104 günlerimizi minimize ederek bitirelim.

Her şeyi telafi edebiliriz. Hatalarımızı, başarısızlıklarımızı, yanlış hareketlerimizi… Ama kaybedilen 104 günün bir telafisi yok. Hedeflerimiz ancak biz onları gerçekleştirdiğimizde bir anlam kazanır. 104 güne ne kadar fazla hedef ve sonuç sığardı kim bilir?

Kendimizle yüzleştik, kaybedilen günlerimizi ve kurtarabileceğimiz günleri gördük. Evet, bu sayı oldukça fazla belki de ama şimdi onlar için kederlenme vakti değil. Ne kadar erken farkına varıp harekete geçersek bizim için o kadar iyi. Geçmiş için tasalanmak, keşkelerle dolu bir yaşam sürmek mantıklı değil. Hatalarımız var, olacak da. Önemli olan bunları fark ettiğimiz anda düzeltebileceğimiz zamanın kıymetini bilip, geri kalan zamanları değerli geçirmek. Ne olacak 5 dakika bakayım diye başlayan tüm cümleler kendimize söylediğimiz yalanlar.

Ve bu yalanlar birleşiyor ve bize yapılan en güçlü darbe haline geliyor. Bu darbelerin sebebi bir başkası değil, biziz. Farkındayken ve henüz çok fazla kayıp vermemişken ŞUAN kendimize gelmemiz için en uygun zaman. Zihnimizdeki “Bugün çok yoruldun, yarın yaparsın.” diyen sesi kısma vakti. “Keşke”lerle değil “iyiki”lerle dolduralım hayatımızı. Hayatımızın en büyük düşmanı biz olmayalım.

Şimdi yüzleşme vakti.

Bakalım kaç 104 gün çaldık hayatımızdan? Peki, daha fazla kaç 104’ü çalacağız?