Neslihan Sezer

Kendimize verdiğimiz bir görevi yerine getirebilmek için neden sıfırdan başlamayı tercih ederiz? Her şeyden yorulmuş, tüm başarısızlıkları sırtlayarak ilerlerken modumuzu pozitife çevirebilmek için o kadar zorluklara katlanılmış bir yol varken, neden sıfırdan başlamak için diğer yolu seçeriz?

Yeniden başlama fikri her insanda pozitif etkiler yaratır. Çünkü; şuan yaşadığımız başarısızlık dolu dünyadan kopup, yeni başarıları yakalayabileceğimiz bir yolu açabilme fırsatını yaratırız kendimize. Yeni olan belirsizdir. Ancak hiçbirimiz, yeni yolu seçerken negatif bir durumla karşılaşacağız diye düşünüp hareket etmeyiz. Kendimiz için tüm güzelliğin orada olduğunu düşünürüz. Peki, neden 0 yenilikler için bizim referans noktamızdır?

Bu konu kafamda sorular oluşturmaya başladığında, kişilerin 0’a olan yorumlarını taramak istedim. En beğendiğim yorum şu oldu: “Sıfır, negatiflerin pozitife çevrilmesini sağlayan noktadır.” Bu durum gerçekten, bizi psikolojik açıdan rahatlattığı için belki de, sıfırdan başlamanın iyi olacağını düşünürüz. Bence 0 noktasına biz, bir bebeğin masumiyetini benimseyerek yöneliriz. Her şeye bir kenara koyup ilerleyerek, belki de geçmişi sildiğimizi varsayarak, hatalarımızdan yeni bir biz yaratarak, sıfırdan başlamanın doğruluğunu kendimize kanıtlamak isteriz. Ama her başlangıçta zannettiğimiz o bebek masumiyetine sahip olamayız. Bir çeşit kandırma oyununa sokarız kendimizi ve beynimizin buna inanabilmesi için çabalarız.

Yeni bir yol iyidir ancak içine tecrübelerini katınca.

Yeni bir yol umuttur hala onu içinde koruyanlara.

Sıfırdan başlamayı seçmek o yolu inşa edebilmekle tam anlamını buluyor bence. Sıfırdan başlayın ama bu sefer sayı doğrusunun sizi yönlendirmesine izin vermeyin. Bir 0’ın arkasındaki negatiflere bir de 0’ın önündeki pozitifliklere dalmayın. Sıfırdan başlayın ve kendinize bir yol haritası çizin. Nasıl mı?

Hep çift sayılara gelince nefesleneceğim. Arkama dönüp bakacağım, beni seyreden negatiflikler var mı? Varsa tam şu noktada onu pozitife çevirmeye çalışacağım. Artık sıfırı geçtim, tekrar negatife geri dönemem.

Hep 5’in katlarında duracağım. Benim yolumu örnek alanları yanıma alarak. Her 5x’e geldiğimde bakacağım etrafıma. Arkamda koşturarak yanıma gelmek isteyenlere rehberlik edeceğim. Aynı şekilde önümdeki 5x’lerde yardım edebilen biri var mı diye bakınacağım. Eğer yoksa, o kişi ben olacağım.

Eğer sıfırdan başlamayı göze alıyorsak, o başlangıca bir isim vermek gerek. Bir motto seçmek gerek. Çünkü hayatta birden fazla kez sıfıra yönelme gibi bir lüksümüz olamayabilir. Her negatife gerilediğimizde 0’ı referans alırsak kendimize, geriye dönüp baktığımızda bir sürü negatif göreceğiz demektir. Ve gitmek istediğimiz pozitife gidememiş bir sürü başarısız yol. Ancak bazı negatiflikleri tekrar 0’a getirip oradan da pozitifliklere götürebilmek tamamen bizim elimizde. Sadece gitmek istediğimiz yeri bilelim yeter. Sürekli başa alıp aynı noktaya giderken yaşadığımız zorluklarla tekrar karşılaşmak bize tecrübe kazandıracaktır. Ancak bu tecrübeyi aynı yerde defalarca kullanmak ise bizi köreltecektir. Çünkü yeni bir yolu seçmiş gibi görünsek de aynı yolu yeniden başlamaktan başka bir şey yapmıyoruz demektir. Sıfırdan başlayacağım diyorsak, aynı hedefe giden başka bir yolu seçmemiz gerekecektir. Aksi taktirde sadece kendimizi kandırdığımız bir yolculukta debelenip durmuş olacağız.

Başlayan her şey biter demiş Seneca.

Başladıklarımızı bitirebilmemiz dileğiyle…